مرحوم آیت الله العظمی 'محمدتقی بهجت' كه دوای دردها را در دعای تعجیل در ظهور امام زمان(عج) می دانست، فرمود: مهمتر از دعا برای تعجیل در ظهور حضرت مهدی(عج)، دعا برای بقای ایمان و ثابت قدم بودن در عقیده و عدم انكار آن حضرت تا ظهور اوست.
به گزارش ایرنا، امروز جمعه - ۲۷ اردیبهشت ماه - مصادف با چهارمین سالگرد عروج ملكوتی عارف وارسته و سالك الی الله آیت الله بهجت است؛ فقیهی كه عمر خود را برای تبلیغ معارف دینی و هدایت عابدان و رهپویان حقیقت صرف كرد.

به اعتقاد این مرجع تقلید، اگر برای فرج دعا می كنید، نشانه آن است كه هنوز ایمانتان پا برجاست، زیرا در آخرالزمان گرفتاری اهل ایمان خیلی سخت می شود.

وی با بیان اینكه 'سبب غیبت امام زمان(عج) خود ما هستیم' به روایتی اشاره كرده و فرمود: بیشتر كسانی كه اعتقاد به امامت آن حضرت دارند، او را انكار می كنند. یعنی بیشتر مردم از اعتقاد و ایمان به امامت برمی گردند.

به همین علت این عارف وارسته به نقل از ائمه معصومین(ع) سفارش كردند تا این دعای فرج را كه دعای تثبیت در دین است، بخوانیم 'یا الله یا رحمن یا رحیم یا مقلب القلوب ثبت قلبی علی دینك' ای خدا، ای رحمت گستر، ای مهربان، ای زیر و رو كننده دل ها، دل مرا بر دینت ثابت و استوار گردان. یعنی آن مرتبه ای از ایمان را كه به من منت نهادی، حفظ كن، نه این كه مسلمان باشد و به همان باقی باشد، چون این معنا، تثبیت در دین نیست.

فهم درست معنای انتظار که آیا به معنی مترصد بودن است یا حرکت، به جواب درست این سؤال وابسته است. در این جا دو دیدگاه مطرح است:
دیدگاه نخست:

اگر سبب تأخیر در فرج وظهور امام عصر (عجل الله فرجه) وانقلاب جهانی فراگیر او را این بدانیم که زمین تا از ظلم وجور پر نشده است، آن حضرت ظهور نخواهد کرد، به ناچار (انتظار) می باید به معنی (مترصد بودن) باشد. از طرفی به بداهت اسلام (می دانیم که) دامن زدن به ظلم وجور وگسترش بیشتر دامنه آن جایز نخواهد بود.

(از طرف دیگر) درست نیست که به مقابله با ظلم برخیزیم؛ زیرا چنین مقابله ای دوره غیبت را طولانی تر می سازد. پس به ناچار باید منتظر بمانیم تا ظلم وجور در زندگی سیاسی، اقتصادی، نظامی وقضایی ما به حدّ کمال برسد چنان که کره زمین از ظلمت ظلم پر شود تا امام (علیه السلام) ظهور کند وانقلاب خود را علیه ظالمان ودر حمایت مظلومان علنی سازد.
(وجدان) نیاز اصلی واساسی انسان است. همان گونه که انسان بدون (امنیت)، وبدون (بهداشت ودرمان) وبدون (غذا) و(نظام سیاسی) و(علم (وفن آوری)) قادر به ادامه زندگی نیست به همان سان بدون وجدان، قادر به ادامه حیات نیست، وهرگاه سرچشمه های وجدان بخشکد، سقوط فرهنگی نتیجه طبیعی این حالت خواهد بود