ما عادت کرده‌ایم که امام‌مهدی را به آینده‌های دور حواله دهیم و فقط هرگاه که خواستیم درباره پایان دنیا فکر کنیم یا در مورد آن حرف بزنیم، ذکر خیری از ایشان هم داشته باشیم. همان‌گونه که عادت کرده‌ایم دین و خدا و پیغمبر را در گذشته بایگانی کنیم و هر وقت دل‌مان گرفت و یاد گذشته‌ها و خاطرات کردیم، غباری هم از قران و روایت و سنت بگیریم و عرض ارادتی بکنیم. جالب آنکه ما نه تنها سهمی از وضعیت حال و امروز خود برای دین و خدا و پیغمبر و امام‌مهدی قرار نمی‌دهیم که مواظب هستیم این عناصر ارزشمند، هیچ وقت وارد زندگی امروز ما نشوند!